Co znaczyło pojęcie ''Korona Królestwa Polskiego'' Wyjaśnij jakie znaczenie dla ustroju polskiego miało wprowadzenie tego pojęcia.

Korona Królestwa Polskiego, Corona Regni Poloniae, określała od poł. XIV w. państwo polskie powstałe po rozbiciu dzielnicowym, ucieleśniała jego prawa zwierzchnie do poszczególnych terytoriów, niezależnie od osoby panującego. Poza ziemiami pozostającymi pod panowaniem króla polskiego pojęciem tym obejmowano także wszystkie ziemie historycznie i etnicznie polskie. Od 1569 nazwy tej używano w odniesieniu do Wielkopolski, Kujaw, Małopolski, Mazowsza, Prus Królewskich i Książęcych, Rusi Czerwonej, Podlasia, Podola, Wołynia, Ukrainy i Spiszu, w odróżnieniu od Litwy, jako drugiego członu państwa polsko-litewskiego. 1320 - arcybiskup Janisław koronował Władysława Łokietka na króla Polski, stawiając przeciwników i zwolenników Łokietka przed faktem dokonanym. Królestwo polskie zostało odbudowane przez rodzimą dynastię, obejmowało ono jednak w zasadzie tylko dzielnice krakowską, sandomierską, i wielkopolską oraz ziemie: sieradzką i łęczycką. Kujawy pozostawały w stosunku lennym do króla, Mazowsze natomiast, rozbite na dzielnice, należało do opozycji, czasami łączącej się z Krzyżakami i rywalizującej z Łokietkiem o wpływy na terenie Rusi. Po swym sukcesie Łokietek musiał walczyć z Zakonem i sprzymierzonym z nim Janem Luksemburskim o jedność i suwerenność ziem polskich. Bezpośrednio po koronacji, dążenia ...