podaj jakieś wydarzenia historyczne jego przyczynę i skutki

. Sytuacja polityczna początku 1968 roku w Europie Środkowej. 5 czerwca 1967 roku rozpoczęła się wojna izraelsko - arabska. Choć trwała zaledwie sześć dni to reakcja międzynarodowej opinii publiczną na nią była nader ożywiona. Wieści o wojnie dotarły również do Polski, gdzie pojawili się nawet chętni do wzięcia w niej udziału. W komunistycznej Polsce rząd często wyrażał opinie sprzeczne z opinią społeczeństwa i tak doszło do potępienia agresji Izraela, który nawiasem mówiąc w tym konflikcie został sprowokowany. Polscy niedoszli ochotnicy chcieli podjąć walkę po stronie Izraela. Wiesław Gomułka, stojący na czele komunistycznego rządu dystansował się od wszelkich prowokacji antysyjonistycznych, jednak w tym przypadku zmienił zdanie i oficjalnie potępił syjonizm (syjonizm- ideologia i polityczny ruch żydowski ukształtowane w XX w., jako ruch został ujęty na I Kongresie Syjonistycznym w Bazylei w 1987r.jako program polityczny powstałej wówczas Światowej Organizacji Syjonistycznej, twórcą tej organizacji był T. Herzl; głównym celem było utworzenie państwa żydowskiego w Palestynie-w 1948 roku miało miejsce proklamowanie państwa Izrael-oraz zahamowanie procesów asymilacyjnych mniejszości żydowskich w poszczególnych krajach ; współcześnie cel ruchu syjonistycznego to utrzymanie jedności całego narodu żydowskiego żyjącego w rozproszeniu i jego więzi z Izraelem). VI Kongres Związków Zawodowych z dnia 19 czerwca 1967r. miał wyraźnie antyżydowski wydźwięk. Gomułka potępił atak oddziałów izraelskich na terytoria arabskie i zagroził karami sympatykom Izraela w Polsce, nazywając ich syjonistami. Ci ostatni znaleźli się w niewygodnej sytuacji gdyż Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych wystosowała rezolucję potępiającą atak i nakazującą wycofanie oddziałów żydowskich z terenów Egiptu i innych państw okupowanych. Rezolucję tę poparł rząd Polski a sympatycy Izraela musieli wybrać pomiędzy Polską a krajem żydowskim. Krytyki nie szczędziła również prasa PAX. Krótko po wojnie sześciodniowej rozgorzała kolejna awantura, w której tym razem główną rolę odegrali studenci. Teatr Narodowy dnia 25 listopada 1967r. w pięćdziesiątą rocznicę Rewolucji Październikowej wystawił sztukę wielkiego polskiego patrioty i poety Adama Mickiewicza pod tytułem „Dziady”. W swojej treści w reżyserii Kazimierza Dejmka nabrała ona charakteru mocno anty-carskiego i anty-rosyjskiego. Podburzona młodzież rozpoczęła demonstracje mające na celu dyskredytowanie władzy i negowanie przysłowiowej „polsko-radzieckiej przyjaźni”. Wzięli w niej udział znani polscy rewolucjoniści, którzy okryli się sławą pośród uciśnionego społeczeństwa