napisz charakterystykę wybranego bohatera "Syzyfowych prac" Stefana Żeromskiego albo "Kamieni na szaniec" A. Kamińskiego. wyeksponuj te żeczy które świadczą o dorastaniu tej postaci.

Andrzej Radek jest jednym z bohaterów "Syzyfowych prac", powieści napisanej przez Stefana Żeromskiego. Chłopak urodził się w Pajęczynie Dolnym. Pochodził z biednej, chłopskiej rodziny. Andrzej miał ciężkie dzieciństwo. Pasł świnie i gęsi. Andrzej nosił stary fartuch, który był przefarbowany na kolor granatowy, gdyż miał służyć jako mundurek. Do tego ubierał stare buty na obcasach oraz poplamioną czapkę. Z powodu wyglądu i pochodzenia chłopca, był on przedmiotem docinków i kpin rówieśników. Kiedyś właśnie o to Andrzej pobił się z Tymkiewiczem, przez co miał zostać wydalony ze szkoły. Na szczęście pomógł mu Marcin Borowicz i chłopiec mógł kontynuować naukę. Andrzej lubił parodiować Antoniego Paluszkiewicza, nauczyciela nazywanego "Kawką". Gdy "Kawka" złapał swojego prześladowcę, zabrał go do siebie do domu. Nie skarcił go jednak, lecz pokazał Andrzejowi książkę o zwierzętach. Wówczas nastąpiła zmiana w życiu chłopca. Andrzej ostanowił, że coś osiągnie w życiu. Paluszkiewicz zaczął pomagać Radkowi materialnie, dzięki czemu chłopiec mógł iść do gimnazjum. Pewnego razu Andrzej Radek wędrując do miasteczka spotkał na swojej drodze szlachcica, który dał chłopcu dach nad głową oraz wyżywienie w zamian za korepetycje dla syna. Radek był dobrym korepetytorem, jednak przez pracę musiał uczyć się do późnych godzin. Jednak był bardzo wytrwały i konsekwentny w dążeniu do wyznaczonego celu, którym było zdobycie wykształcenia i odmiana swojego losu. Cechował go także upór, który w połączeniu z pracowitością świadczył o jego ogromnej dojrzałości. Uważam Andrzeja Radka za pozytywną postać. Świadczą o tym wyżej wymienione cechy. Myślę, że jest również godny naśladowania. Dzisiaj jest również wiele osób, które nie mogą kontynuować nauki z powodu braku środków finansowych. Andrzej Radek powinien być dla nich wzorcem, gdyż jego determinacja pokazuje, że mimo przeszkód, można osiągnąć wyznaczony cel.

Charakterystyka Marcina Borowicza, bohatera „Syzyfowych prac” S. Żeromskiego Marcin Borowicz jest głównym bohaterem "Syzyfowych prac" Stefana Żeromskiego. Ojciec chłopca był ubogim szlachcicem. Posiadał małą wioskę Gawronki, położone blisko Klerykowa. Gdy rodzice chłopca zaczęli mieć kłopoty finansowe, nie mogli już zatrudniać prywatnego nauczyciela dla Marcina. Bohater zmuszony był opuścić swój dom. Marcin poszedł do szkoły w Owczarach. Marcin był dość wysokim chłopcem. Chłopiec był dobrze zbudowany. Jego wygląd sprawiał miłe wrażenie. Marcin miał bardzo mądry wyraz twarzy. Marcin miał bardzo krótkie włosy oraz czarne oczy. Borowicz był bardzo opanowany i spokojny. Nie lubił kłótni i bójek, więc ich unikał, nie zaczepiał też nikogo. Nauka i oceny z początku nie bardzo interesowały Marcina. Potem jednak to się zmieniło. Chłopiec zapisał się do rosyjskiego kółka literackiego. Marcin zaczął doceniać wiedzę. Na przemianę bohatera miała wpływ również przeczytana książka. Była to "Historia cywilizacji Anglii" H. T. Buckle`a. Książka ta uszlachetniła Marcina, dźwigając go z ziemi i odciągając od "brudu ziemi". Bohater zaprzyjaźnił się z inspektorem Zabielskim. Stal się pewny siebie. Po długiej samotności zyskał przyjaciela, Andrzeja Radka, który był wiejskim chłopcem. Gdy przyjacielowi Marcina groziło usunięcie ze szkoły, bohater dzielnie stanął w jego obronie. Przyjaciel również pomógł Borowiczowi - gdy wyjechała dziewczyna Marcina, Andrzej pocieszał go. Marcin był bardzo mądrym chłopcem. Był ambitny. Borowicz był bardzo wrażliwym chłopcem. Poruszała go poezja, przyroda oraz krzywda ludzka. Jesteśmy świadkami przemiany Marcina Borowicza. Z początku chłopak uległ rusyfikacji, co przejawiało się w wielkiej fascynacji poezją rosyjską, która bardzo chętnie czytał. Niechęcią zaś napawała go lektura "Reduty Ordona". W końcu chłopiec dostrzega piękno poezji Mickiewicza. To dzięki niej bohater zrozumiał kim jest, że jest Polakiem i jaką wielką krzywdą jest dla niego i całego narodu rusyfikacja. Marcin doznał oświecenia. Było mu wstyd, żal i gniew za to, jaki był dotychczas. Marcin długą drogą dochodzi do swojej polskości. Jednak udaje mu się to. Chłopak zrozumiał kim jest, mimo trudnej sytuacji historycznej i politycznej Polski.