charakterystyka Zbyszka z Bogdańca Zbyszko z Bogdańca, bohater powieści Henryka Sienkiewicza „Krzyżacy”, to osiemnastoletni młodzieniec, wywodzący się ze szlacheckiego rodu, herbu „Tępa Podkowa”, a zawołania bitewnego „Grady”. Jego rodzice, Jagienka z Mocarzewa i Jaśko z Bogdańca, zmarli wcześnie, więc chłopcem zaopiekował się jego stryj – Maćko. Wraz z nim wyruszył na wojnę do księcia Witolda. Lata wojaczki zahartowały chłopca i sprawiły, że cechowały go niepospolita siła i zręczność. Jest wysoki, barczysty, ma mięśnie jak ze stali, ale twarz dziecinną, z ledwo widocznym meszkiem nad ustami. Ma długie blond włosy, opadające na ramiona co sprawia, że wygląda jak królewski paź. Na co dzień chodzi ubrany w kaftan ze skóry łosia, w czasie podróży zakłada mediolańską zbroję, a na uroczyste okazje zakłada strój zdobyty na Fryzach: długi biały kaftan, haftowany na dole w złote gryfy, do tego kolorowe, pasiaste nogawice i ciżmy z długimi noskami. Zbyszko ma w sobie bardzo dużo energii, lecz brakuje mu zdrowego rozsądku. Lubi się popisywać swoją siłą fizyczną i odnosi na tym polu sukcesy. Niestety bezmyślność i brawura często kompromitują młodego rycerza. Z tego powodu Maćko czasami nazywa go głupcem. Niedojrzałość emocjonalna Zbyszka powoduje, że kocha jednocześnie dwie dziewczyny: Danusię i Jagienkę. Największą wartością dla Zbyszka jest honor rycerski, od najmłodszych lat wpajany mu przez stryja. Śluby złożone Jurandównie i późniejsze zrękowiny są dla niego ważniejsze, niż rodząca się miłość do Jagienki. Słowo rycerskie ma dla niego moc wiążącą, a jako rycerz wyróżnia się odwagą, szlachetnością i wytrwałością w realizacji postawionych sobie celów. Podczas pojedynku z Ulrykiem von Jungingen zsiadł z konia, by pomóc przeciwnikowi, któremu pękł popręg przy siodle. Takie postępowanie sprawia, że jest osobą lubianą i szanowaną przez polskich rycerzy, a także przez księcia Janusza i księżnę Annę Danutę. Wkrótce zaczyna rozumieć, że rozwaga jest rycerską cnotą. Równie ważna jest dla niego miłość. Gdy Danusia została porwana za wszelką cenę chciał ją uwolnić z rąk Krzyżaków. Cierpienie po śmierci ukochanej sprawia, że z niedojrzałego emocjonalnie młodzieńca staje się mężczyzną. Kiedy poślubił Jagienkę okazał się czułym i troskliwym ojcem rodziny i dobrym gospodarzem. Przede wszystkim jest jednak rycerzem ceniącym swój honor nad wszystkie inne dobra, wiernym obrońcą ojczyzny i króla. Dla innych Zbyszko jest szanowanym rycerzem, wręcz jego ideałem. Dla okolicznej szlachty staje się wzorem do naśladowania, ponieważ jest przykładem tego, czego można dokonać, kierując się w życiu zasadami honoru oraz odwagą i zręcznością. Dla mnie Zbyszko jest właśnie ideałem średniowiecznego rycerza. Wierny i mężny chłopak umiał sobie radzić w trudnych sytuacjach. Swojej odwagi dowiódł, gdy za wszelką cenę chciał odebrać Danusię z rąk Krzyżaków. To bohater naprawdę warty tego miana.