KSIĄŻKA ŚWIĘTOSZEK 1. Przedstaw postać Doryny i wyjaśnij w jaki sposób wpłynęła na postać Tartuffa. 2. Wykorzystując słowa Kleanta scharakteryzuj człowsieka obłudnego.

1.DORYNA BYŁA POKOJÓWKĄ ALE NIE TYLKO BYŁA PRZYJACIÓŁKĄ DOMU ORGONA DOMOWNICY JEJ UFALI . DORYNA NIE BAŁĄ SIĘ KOSENKFENCJI KTÓRE MOGŁA PONIEŚĆ ZA OBRAŻANIE GOŚCIA DOMU. OD POCZONTKU TŁUMACZYŁA PANI PERNELLE ŻE TARTUFE TO ZDRAJCA OSZUST KŁAMCA HIPOKRYTA I OSOBA KTÓRA MANIPULUJE LUDZMI. DORYNA JAK I KLEANT, ELMIRA, MARIANNA, WALERY NIE UFALI TARTUFE I PRÓBOWALI BY PON DOMU ORGON ZAUWAŻYŁ JEGO PRZEBIEGŁOŚĆ. DORYNA GDY PRZYBYŁ ORGON DO DOMU PO SWOJEJ PODRÓŻY CIĄGLE WYPYTYWAŁ O ZDROWIE I SAMOPOCZUCIE TARTUFE A ONA CHCIAŁA ZRÓCIĆ MU UWAGE NA POZOSTAŁYCH DOMOWNIKÓW NA JEGO ŻONĘ KTÓRA BYŁA CHORA... DORYNA BYŁA NAWET BESZCZELNA ABY OSIĄGĄĆ SWÓJ CEL.. DORYNA JEST PRZYJACIÓŁKĄ MARIANNY ZAWSZE JA WSPIERAŁA GY DOWIEDZIAŁA SIE ŻE MA POŚLUBIĆ TARTUFE ONA POSTANOWEIŁA ZRBIĆ WSZYSTKO ABY JEJ POMÓC DO TEGO NIE DOPUŚCIĆ . MARIANNA BYŁA POSŁUSZNĄ CÓRKĄ I CHCIAŁA WYPEŁNIĆ WOLĘ OJCA I GO POŚLUBIĆ MIMO ŻE GO NIE KOCHAŁA DORYNA PRZEKONYWAŁA ŻE POWINNA ODMÓWIĆ OJCU W KOŃCU BARDZO KOCHAŁA WALEREGO I ON JĄ TEŻ . DORYNA DORADZIŁA JEJ ABY WALCZYŁA O SWOJE PRAWA. DORYNA PRAGNĘŁA ABY JEJ PRZYJACIÓŁKA BYŁA SZCZĘŚLIWA UWAŻAM ŻE JEST TO POSTAĆ BARDZO POZYTYWNA KTÓRA W UTWORZE MA ZA ZADANIE ROZLUŹNIĆ ATMOSFERĘ . 2.Naiwność należy do cech ludzkich. Można ją wykorzystać wobec nieświadomych osób, stosując w tym przypadku najskuteczniejszą broń, jaką jest obłuda. Manipulowanie drugim człowiekiem może być bardzo proste, jeśli tylko pozna się jego słabości, a następnie umiejętnie wprowadzi się w życie grę pozorów. Człowiek obłudny jest mistrzem kamuflażu. Potrafi wcielić się w każdą rolę i udawać kogo tylko zechce aby zdobyć to, na czym mu tak bardzo zależy Człowiek obłudny na podstawie „Świętoszka” to osoba, która cechuje się religijną hipokryzją. Fałszywą pobożnością potrafi omamić innych, wmówić swoje racje. Poprzez przesadną religijność chce zwrócić na siebie uwagę, podstępem odwraca uwagę od swojego egoizmu, dwulicowości. Jedną z postaci w „Świętoszku” jest Kleant, brat Elmiry, żony Orgona. Bohater ten w żadnej sytuacji nie daje się powieść emocją i każde swoje działanie poprzedza chwilą rozmyśleń. W racjonalny sposób próbuje przekonać Panią Pernelle i Orgona do oszustwa Tartuffe’a. Bohater ceni w sobie, że potrafi rozszyfrować ludzi kłamliwych od prawdomównych, nieudających niczego. Przykładem hipokryty i obłudnika jest Tartuffe. Próbuje on w sposób bezwzględny dojść do władzy i bogactwa. Dzięki swemu urokowi znajduje sympatię Orgona. Przez obłudne zachowanie Pani Pernelle uważa Świętoszka za osobę pobożną, darzy go ogromnym szacunkiem. Orgon uważa go zaś za swojego najlepszego przyjaciela, traktuje go jak własnego syna, słucha go. Tartuffe oprócz omotania Orgona zaczął flirt z żoną przyjaciela, domagał się od niej zdrady męża, czego Orgon nie był świadomy. Obłudnik doskonale udaje osobę pobożną, przestrzegającą zasad religijnych, dbającą o wszelkie drobiazgi, zachowująca posty, prawiącą kazania. Tylko przytomność Elmiry i miłość, jaką darzy męża-Orgona, pozwoliła doprowadzić do demaskacji prawdziwych zamiarów Świętoszka. Relacje Orgona z Tartuffe są przykładem jak można się zmienić pod wpływem drugiej osoby. Człowiek, który zawsze kierował się rozumem, po spotkaniu z oszustem kierował się już tylko opinia lub zdaniem. Wyrzucił własnego syna z domu, a córkę zmuszał do ślubu z fałszywym Tartuffe, na którego przepisał cały swój majątek. Sytuacja ta pokazuje jak słabi są ludzi na wpływy drugich osób. Niebezpieczeństwa hipokryzji i łatwowierności są ze sobą ściśle powiązane. Hipokryta z łatwością może wykorzystać łatwowiernego, co ten mu poczyta jako przysługę. Może przekonać go do podjęcia decyzji i działań pozornie dla niego korzystnych, a które tak naprawdę przyniosą więcej szkody niż pożytku. Osoba łatwowierna, ślepo zapatrzona w swojego "Świętoszka", może stać się podobna do Orgona: odrzucić bliskich, ich opinie i rady, polegać bezgranicznie na jego słowach. Hipokryzja i łatwowierność niosą ze sobą zagrożenie nie tylko dla poszczególnych osób, ale i bliskich, środowiska, w którym osoby te przebywają. Z tej przyczyny należy z nimi walczyć. Na przykład w sposób, w jaki uczynił to Molier: piętnując i wyśmiewając niewłaściwe postawy.